Έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή σου που απλά ξεκινάς να συνειδητοποιείς πράγματα, πράγματα που ίσως είχες δεδομένα..
Δεν έχω πολλές φίλες και είμαι χαρούμενη γιαυτό γιατί είναι μετρημένες στα δάκτυλα (του ενός χεριού). Φίλες που μπορεί να μην βλέπω συχνά, να μην πηγαίνουμε για ψώνια μαζί, να μην βγαίνουμε για καφέ ή φαγητό, αλλά φίλες που μόλις γίνει κάτι τρέχουμε (στα καλά και τα άσχημα), Αδελφές!
Η Λίνα είναι από τις καλύτερες που μπορεί να έχει κάποιος στην ζωή του, δεν είναι από τους ανθρώπους "παρτάκιας", είναι από τους ανθρώπους που σκέφτονται σαν ομάδα και πολλές φορές πρώτα τους άλλους και μετά εκείνη (την έχω βρίσει πολλές φορές γιαυτό).
Ίδιο θρανίο στο ΙΕΚ, μαζί αντιγραφές και ύπνους στο θρανίο (ω ναι! το κάναμε κ αυτό!), μαζί πολύωρες συζητήσεις (έχει πλουτίσει η κινητή τηλεφωνία!) και βασικά ο κρίκος που ενώνει την παρέα μας!!(ΣΔΑΣ)
Μια μέρα μας ανακοίνωσε πως θα γυρίσει στο χωρίο της γιατί με την ανεργία δεν παλεύται άλλο η Αθήνα.Παγώσαμε όλες...μάταια προσπαθούσαμε να την μεταπείσουμε, παρόλα αυτά κάναμε την καρδιά μας πέτρα και την αποχαιρετήσαμε...εντάξει είπαμε δεν πάει και πολύ μακριά, τι είναι 2 ώρες; Με την πρώτη ευκαιρία θα πάμε να την δούμε...
Η ζωή όμως τρέχει κι εμείς τρέχουμε να την προλάβουμε μαζί της...
Πέρασαν 7 μήνες και δεν την είδαμε...Ευτυχώς όμως υπάρχουν τα τηλέφωνα και η συχνότητα και οι ώρες δεν άλλαξαν που μιλάγαμε (τυχερή κινητή τηλεφωνία).Μια μέρα μου ρίχνει την βόμβα! "Εδώ και λίγο καιρό έχω ξεκινήσει με ένα γκρουπάκι μαθήματα Γερμανικών, αρχές Οκτώβρη φεύγω!" Για μια στιγμή σταμάτησε ο χρόνος, λέω δεν μπορεί,δεν άκουσα καλά...Πέρασαν όμως οι μέρες και ΄συνειδητοποίησα ότι όντως δεν με κορόιδευε όταν με πήρε τηλέφωνο και το κινητό μου έγραφε καθαρά πως το νούμερο που με καλεί είναι Γερμανικό...Τότε κατάλαβα πως τίποτα δεν θα είναι ίδιο!! Δεν μπορώ να την πάρω όποτε θέλω τηλέφωνο (τις χρεώσεις μου μέσα), δεν θα βρεθούμε σε κανά σπίτι όπως συνηθίζαμε για καφέ-φαγητό-κουτσομπολιό, δεν είναι 3 ώρες μακριά...(και το εισιτήριο δεν κοστίζει όσο ένα του κτελ)
Πλέον ξέρω πως για τα επόμενα 3 χρόνια σίγουρα δεν θα την δω και ως γνωστών όσοι φεύγουν μετανάστες δεν επιστρέφουν...Πλέον ξέρω πως τίποτα στην ζωή δεν είναι δεδομένο...Και πολύ φοβάμαι πως η όλη κατάσταση αυτή που ζούμε εδώ στην Ελλάδα έχει κάνει κι άλλες φίλες μου να το σκέφτονται σοβαρά και να το ψάχνουν το όλο θέμα "αλλάζω ζωή"!!
Βρε μήπως θα φύγω κι εγώ και η ζωή δεν με έχει προειδοποιήσει;;
*Να ζήτε την κάθε στιγμή με τους ανθρώπους που αξίζουν να είναι στην ζωή σας!!
x x x
Δέσποινα
