"Φίλες" οι αδελφές που επιλέγεις!

Έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή σου που απλά ξεκινάς να συνειδητοποιείς πράγματα, πράγματα που ίσως είχες δεδομένα.. 

Δεν έχω πολλές φίλες και είμαι χαρούμενη γιαυτό γιατί είναι μετρημένες στα δάκτυλα (του ενός χεριού). Φίλες που μπορεί να μην βλέπω συχνά, να μην πηγαίνουμε για ψώνια μαζί, να μην βγαίνουμε για καφέ ή φαγητό, αλλά φίλες που μόλις γίνει κάτι τρέχουμε (στα καλά και τα άσχημα), Αδελφές!

Η Λίνα είναι από τις καλύτερες που μπορεί να έχει κάποιος στην ζωή του, δεν είναι από τους ανθρώπους "παρτάκιας", είναι από τους ανθρώπους που σκέφτονται σαν ομάδα και πολλές φορές πρώτα τους άλλους και μετά εκείνη (την έχω βρίσει πολλές φορές γιαυτό).

Ίδιο θρανίο στο ΙΕΚ, μαζί αντιγραφές και ύπνους στο θρανίο (ω ναι! το κάναμε κ αυτό!), μαζί πολύωρες συζητήσεις (έχει πλουτίσει η κινητή τηλεφωνία!) και βασικά ο κρίκος που ενώνει την παρέα μας!!(ΣΔΑΣ)

Μια μέρα μας ανακοίνωσε πως θα γυρίσει στο χωρίο της γιατί με την ανεργία δεν παλεύται άλλο η Αθήνα.Παγώσαμε όλες...μάταια προσπαθούσαμε να την μεταπείσουμε, παρόλα αυτά κάναμε την καρδιά μας πέτρα και την αποχαιρετήσαμε...εντάξει είπαμε δεν πάει και πολύ μακριά, τι είναι 2 ώρες; Με την πρώτη ευκαιρία θα πάμε να την δούμε...

Η ζωή όμως τρέχει κι εμείς τρέχουμε να την προλάβουμε μαζί της...

Πέρασαν 7 μήνες και δεν την είδαμε...Ευτυχώς όμως υπάρχουν τα τηλέφωνα και η συχνότητα και οι ώρες δεν άλλαξαν που μιλάγαμε (τυχερή κινητή τηλεφωνία).Μια μέρα μου ρίχνει την βόμβα! "Εδώ και λίγο καιρό έχω ξεκινήσει με ένα γκρουπάκι μαθήματα Γερμανικών, αρχές Οκτώβρη φεύγω!" Για μια στιγμή σταμάτησε ο χρόνος, λέω δεν μπορεί,δεν άκουσα καλά...Πέρασαν όμως οι μέρες και ΄συνειδητοποίησα ότι όντως δεν με κορόιδευε όταν με πήρε τηλέφωνο και το κινητό μου έγραφε καθαρά πως το νούμερο που με καλεί είναι Γερμανικό...Τότε κατάλαβα πως τίποτα δεν θα είναι ίδιο!! Δεν μπορώ να την πάρω όποτε θέλω τηλέφωνο (τις χρεώσεις μου μέσα), δεν θα βρεθούμε σε κανά σπίτι όπως συνηθίζαμε για καφέ-φαγητό-κουτσομπολιό, δεν είναι 3 ώρες μακριά...(και το εισιτήριο δεν κοστίζει όσο ένα του κτελ)

Πλέον ξέρω πως για τα επόμενα 3 χρόνια σίγουρα δεν θα την δω και ως γνωστών όσοι φεύγουν μετανάστες δεν επιστρέφουν...Πλέον ξέρω πως τίποτα στην ζωή δεν είναι δεδομένο...Και πολύ φοβάμαι πως η όλη κατάσταση αυτή που ζούμε εδώ στην Ελλάδα έχει κάνει κι άλλες φίλες μου να το σκέφτονται σοβαρά και να το ψάχνουν το όλο θέμα "αλλάζω ζωή"!! 

Βρε μήπως θα φύγω κι εγώ και η ζωή δεν με έχει προειδοποιήσει;;

*Να ζήτε την κάθε στιγμή με τους ανθρώπους που αξίζουν να είναι στην ζωή σας!!

x x x

Δέσποινα

Ένα συνηθισμένο απόγευμα...

Ένα συνηθισμένο απόγευμα... 

Δεν έχεις τι να κάνεις, κλασσικά...αφού δουλειά δεν υπάρχει άρα ανεξάρτητος δεν είσαι,καφεδάκι με φίλους δεν παίζει. Οι γονείς συντάξεις δεν παίρνουν ούτε για αστείο (και που σε ταΐζουν ακόμα να κάνεις τον σταυρό σου) παίρνεις σβάρνα τα κανάλια βλέποντας ειδήσεις να δεις τι γίνεται γύρω σου...

Και ξεκινάμε...
Ανέβηκε κ άλλο η ανεργία,έπεσαν κ άλλο οι συντάξεις, αυξήθηκαν προϊόντα και φάρμακα,ουρές στην Βαρβάκειο Τσικνοπέμπτη για ένα κομματάκι κρέας που ούτε σε σκυλιά να έδινες,κλείνουν δημόσιες υπηρεσίες κ δεν εξυπηρετούνται οι πολίτες(όχι ότι παλιότερα εξυπηρετούμασταν αλλά νταξ), κατασχέτουν περιουσίες(δηλαδή ένα σπίτι;;)από άτομα που δεν έχουν να πληρώσουν τα χρέη στην εφορία και αυτοί που χρωστάνε εκατομμύρια συνεχίζουν να έχουν τις τεράστιες περιουσίες τους ανεπηρέαστοι....

Και σκέφτεσαι ..
Είμαι 25 πλέον, πατημένα κ επίσημα....
Είσαι άνεργη εδώ και 3 χρόνια, ζητάνε εμπειρία για πωλήτρια σε κατάστημα με ρούχα ενώ όλοι ξέρουμε κλασσικά πως πρέπει να λες σε όλες πόσο τους πάει για να πουλήσεις και μισθό ούτε 400 ευρώ...ο οαεδ ούτε για αστείο δεν δίνει κάποιο βοήθημα έστω σε περίοδο Πάσχα/Χριστουγέννων αφού δεν παίρνεις επίδομα ανεργίας και λες: "Αξίζει να μείνω εδώ;;"
 Σε μια χώρα όπου οι πραγματικοί κλέφτες πληρώνονται χιλιάρικα,μεταφέρονται με αμαξάρες ενώ εσύ στριμώχνεσε στα λεωφορεία και ψάχνεις για ψιλά δεξιά-αριστερά να βγάλεις το εισιτήριο του 1,40 που τις περισσότερες φορές δε το έχεις και ή μπαίνεις με την ψυχή στο στόμα μην μπει ελεγκτής γιατί έξω βρέχει και δεν γίνεται να περπατήσεις τόσες στάσεις να πας εκεί που θες, που μιλάνε όλη μέρα στο κινητό που εσύ πληρώνεις ενώ εσύ με τα βίας έχεις 1 ευρώ στην κάρτα του δικού σου και κάνεις αναπάντητες απλά και μόνο όταν χρειάζεσαι κάποια βοήθεια να σε πάρουν;;

Και καλά όλα αυτά πες τα παραβλέπουμε ...
Σκέφτεσαι πως περνάνε τα χρόνια και θες να κάνεις την δική σου οικογένεια αλλά πριν από αυτό θες να μείνεις λίγο με τον σύντροφο σου να σιγουρευτείτε για το μεγάλο βήμα μην φάτε τα μούτρα σας κ κάθεσαι και τα υπολογίζεις...Έστω να δουλεύετε και οι δύο(πράγμα απίθανο) από 500 ευρώ ο καθένας, 1000 το πολύ και αν...βάλε ενοίκια,νερά,ρεύματακοινόχρηστα,"Τι θα μείνει να περάσετε τον υπόλοιπο μήνα;;"
Και δεν σκέφτομαι μεγάλη ζωή, όχι...τα απλά, τα κλασσικά, αυτά που θέλει ο απλός άνθρωπος να ζήσει...ένα πιάτο φαΐ στο σπίτι κ έναν καφέ την εβδομάδα να πει ότι βγήκε έξω να χαλαρώσει... Αναρωτιέμαι αυτοί που βάζουν τις υπογραφές τους έχουν σκεφτεί πρώτα κ εμείς τι κάνουμε;;Δεν νομίζω και πολύ κακώς...γιατί αυτοί έχουν να φάνε κ τα τρισέγγονα τους κ εμείς δεν έχουμε να ζήσουμε έστω το παρόν την δική μας ζωή, το τώρα, το σήμερα....Μέτα έχεις και τους γονείς να λένε "όχι παιδί μου που θα πας, μην τους αφήσεις να σε διώξουν από την χώρα σου..." και τι να κάνω ρε μάνα;;να κατέβω στις πορείες που πέφτει ξύλο;;που ακόμα κ όλος ο πληθυσμός της Ελλάδας να εξαφανιστεί αυτοί θα κάνουν το δικό τους;;που όσο κ αν βγεις να φωνάξεις δεν θα ακούσουν;;Ε όχι να καθήσετε εσείς εδώ να ζήσετε με αυτούς που εσείς επιλέξατε γιατί εγώ ποτέ δεν τους σταύρωσα για να είναι εκεί μέσα...

Πραγματικά όμως το σκέφτομαι να φύγω επαρχία ή εξωτερικό στην αισχάτη...

Μπορεί να ακούγομαι παράλογη, μπορεί να αλλάξω γνώμη κ εντέλει να μη κάνω τίποτα και να μείνω εδώ με τους ανθρώπους που αγαπώ γιατί δύσκολα θα τους αποχωριστώ, αλλά ένα είναι το σίγουρο, από εμένα ψήφο δεν θα δούνε δεν με αντιπροσωπεύουν, δεν με σκέφτονται και δεν με υπολογίζουν....

Εσείς τι σκέφτεστε με όσα γίνονται γύρω μας;; 

x x x

Δέσποινα